piątek, 3 lipca 2020

Gwardia Miejska Starozakonna

Żydowska Straż Bezpieczeństwa, grawiura 
Fryderyka Krzysztofa Dietricha z 1831 roku.

Gwardia Miejska Starozakonna – paramilitarna jednostka milicji sformowana z ochotników wyznania mojżeszowego podczas powstania listopadowego.
20 grudnia 1830 reprezentanci społeczności Żydów polskich zaapelowali do władz powstańczych, by Żydom pozwolono wstępować do wojsk powstania na równi z obywatelami innych wy
znań. Apel został przyjęty i wkrótce rozpoczął się napływ ochotników żydowskich do wszystkich jednostek wojskowych, w tym Wojska Polskiego, Straży Bezpieczeństwa i Gwardii Narodowej. Jednakże ówczesne regulaminy wojskowe przewidywały konieczność golenia bród przez wszystkich umundurowanych, na co nie mogli zgodzić się ortodoksyjni wyznawcy judaizmu, którzy argumentowali, że „golenie bród — ani życzliwości dla kraju, ani waleczności nie dodaje”. Ostatecznie 28 lutego 1831 powołano do życia specjalną jednostkę dla Żydów ortodoksyjnych: Gwardię Miejską Starozakonną z oddziałami we wszystkich miastach wojewódzkich. Do sierpnia 1831 tylko do warszawskiej Gwardii zaciągnęło się 1098 żołnierzy wyznania mojżeszowego. Jednostka wzięła udział w walkach podczas oblężenia Warszawy.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz