Warszawa - sobór Aleksandra Newskiego (1912).
Sobór św. Aleksandra Newskiego (ros. Александро-Невский собор) – nieistniejący obecnie prawosławny sobór katedralny, zbudowany w okresie między 1894 a 1912 rokiem według projektu Leontija Benois. Jego wolno stojąca dzwonnica była w okresie swojego istnienia jedną z najwyższych budowli Warszawy (z wysokością 70 m ustępowała m.in. 75-metrowym wieżom kościoła św. Floriana). Obiekt był zlokalizowany na jednym z ważniejszych placów Warszawy, placu Saskim, i w założeniach rosyjskich władz zaborczych miał stanowić symbol rosyjskiego panowania na ziemiach polskich. Na patrona wybrany został Aleksander Newski, święty prawosławny, książę Nowogrodu Wielkiego i wielki książę włodzimierski.
Sobór został rozebrany w latach 20., mniej niż 15 lat po ukończeniu budowy. Podzielił los wielu świątyń prawosławnych w Warszawie wybudowanych w okresie rozbiorów i rozebranych po odzyskaniu niepodległości. Decyzja rozbiórki spowodowana była nastrojami antyrosyjskimi i antyprawosławnymi w II Rzeczypospolitej, wynikającymi głównie ze stosowanej w okresie zaborów przez państwo rosyjskie polityki rusyfikacji w stosunku do Polaków. W ocenie ówczesnego społeczeństwa sobór był symbolem rusyfikacji.
Warszawa - sobór Św. Aleksandra Newskiego
na Placu Saskim (ok. 1912 r.).
Warszawa - sobór Aleksandra Newskiego
na Placu Saskim 1913 r.
Warszawa - Pałac Saski od strony ogrodu (1914 r. ?).
W tle sobór Św. Aleksandra Newskiego.
Warszawa - Ogród Saski 1912-15 r. Na drugim planie Pałac Saski
i sobór Św. Aleksandra Newskiego na Placu Saskim.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz