Zamek w Trembowli

Trembowla ok. 1880 r. Fot. K. Strzelecki.

Zamek w Trembowli (1902 r.).

Zamek w Trembowli (ok. 1905 r.). Fot. A. Friedrich.

Zamek w Trembowli (ok. 1914 r.).

Zamek w Trembowli (1917).

Florian Ziemiałkowski

Florian Ziemiałkowski (ur. 27 grudnia 1817 w Berezowicy Małej, zm. 27 marca 1900 w Wiedniu) – polski prawnik, działacz niepodległościowy, polityk demokratyczny, pierwszy prezydent Lwowa po uzyskaniu autonomii przez Galicję, poseł na Sejm Ustawodawczy w Kromieryżu, do galicyjskiego Sejmu Krajowego, austriackiej Rady Państwa, członek austriackiej Rady Panów, minister austriacki dla Galicji.

Strona na Wikipedii

Artyleria Królestwa Polskiego

Artyleria Królestwa Polskiego: 1 kanonier artylerii pieszej w płaszczu, 2 kanonier artylerii pieszej w mundurze koszarowym, 3 kanonier artylerii konnej w mundurze polowym (po 1828 r.), 4 kanonier artylerii pieszej w mundurze zimowym, 5 kanonier artylerii pieszej w mundurze letnim (do 1828 r.), 6 podoficer rakietników pieszych (do 1826 r.), 7 wyższy oficer artylerii w surducie, 8 kanonier artylerii konnej Gwardii (1830 r.), 9 młodszy oficer artylerii pieszej 1830 r. Mal. K. Linder.

Artyleria piesza w marszu (1815-22). 

Mal. B. Gembarzewski.

Działon artylerii pieszej (1815-26). 

Mal. B. Gembarzewski.

Kanonierzy artylerii pieszej (1827-30). 

Mal. B. Gembarzewski.

Artyleria piesza. Od lewej: koniowodny w ubiorze paradnym, 

kanonier w ubiorze paradnym letnim z lat 1827-1830. 

Mal. B. Gembarzewski.

Mody według Juliusza Kossaka (1866)

 

Mody zimowe

Mody zimowe

Mody letnie

Mody jesienne

Mundury Królestwa Polskiego według Kondratowicza

Królestwo Polskie - generał piechoty w mundurze polowym (1829).

Ryt. J. Kondratowicz. 

Królestwo Polskie - generał kwatermistrz (1829).

Ryt. J. Kondratowicz. 

Królestwo Polskie - grenadier Gwardii Królewskiej (1829). 

Ryt. J. Kondratowicz.

Królestwo Polskie - młodszy oficer 2 Pułku Piechoty Liniowej (1829).

Ryt. J. Kondratowicz.

Królestwo Polskie - grenadier 1 Pułku Piechoty Liniowej (1829).

Ryt. J. Kondratowicz. 

Królestwo Polskie - podoficer 7 Pułku Piechoty Liniowej (1829).

Ryt. J. Kondratowicz.

Królestwo Polskie - woltyżer 5 Pułku Piechoty Liniowej (1829). 

Ryt. J. Kondratowicz.

Królestwo Polskie - oficer weteranów czynnych (1829). 

Ryt. J. Kondratowicz.

Królestwo Polskie - wyższy oficer 2 Pułku Strzelców Pieszych (1829).

Ryt. J. Kondratowicz. 

Królestwo Polskie - wyższy oficer 4 Pułku Strzelców Pieszych (1829).

Ryt. J. Kondratowicz. 

Królestwo Polskie - karabinierzy (?) 1 Pułku Strzelców Pieszych (1829).

Ryt. J. Kondratowicz.

Królestwo Polskie - wyższy oficer 3 Pułku Ułanów (1829). 

Ryt. J. Kondratowicz.

Królestwo Polskie - muzyk 1 Pułku Strzelców Konnych (1829). 

Ryt. J. Kondratowicz.

Królestwo Polskie - 3 Pułk Strzelców Konnych (1829). 

Strzelec w mundurze polowym. Ryt. J. Kondratowicz.

Sceny - wystawa świąteczna

Wystawa świąteczna. Rysował Ksawery Pillati. 

Tygodnik Powszechny, 17 kwietnia 1881 r.

Popis uczniów

Popis uczniów Szkoły Technicznej przy drodze żelaznej warszawsko - wiedeńskiej, 

odbyty 28 czerwca 1878. Rys. K. Pillati. Tygodnik Ilustrowany z 13 lipca 1878 r.

Izraelscy ochotnicy

Berek Joselewicz, szef szwadronu 5 Pułku Strzelców 

Konnych Księstwa Warszawskiego.
Źródło

Izraelscy ochotnicy

Encyklopedia Staropolska Zygmunta Glogera.

Starozakonni: Józef Aronowicz i Berek Josielowicz otrzymali w dniu 17 września 1794 r. pozwolenie od Kościuszki na formowanie pułku „Lekkokonnego starozakonnego.” Pod datą 5-go paździer. Berek Josielowicz otrzymał z kasy generalnej nar. sumę 3,000 złp. biletami skarbowymi na organizację swego pułku. Prawdopodobnie jednak formacja ta dla braku czasu nie przyszła do skutku, jak to twierdzi T. Korzon. Zagadką jest jednak świadectwo generała Orłowa, który twierdzi, że podczas szturmu do Pragi w d. 4 listopada kolumny generała Buxhoevdena natrafiły na silny opór ze strony pułku o sile 500 ludzi z Żydów złożonego, a dowodzonego przez Herszka (?), będącego naówczas w Warszawie.

Po upadku Kościuszki Berek Josielowicz wstąpił do legjonów we Włoszech, gdzie cieszył się szczególnem uznaniem generała Henryka Dąbrowskiego, co osładzało mu przykrości doznawane od oficerów niższych z powodu jego pochodzenia. Następnie przeszedł do wojsk Księstwa Warszawskiego, gdzie jako szef szwadronu pułku 5-go strzelców konnych zginął r. 1809 w Kocku, zarąbany przez huzarów austrjackich. Stanisław Potocki, minister Księstwa, piękny wystawił mu pomnik w mowie publicznej mianej na powitanie wojsk, wracających r. 1809 do Warszawy, gdzie w podniosłych wyrazach życie i śmierć Berka usiłował wystawić za wzór wszystkim jego współwyznawcom.

Syn Berka, Józef Berkowicz, leśniczy lasów rządowych za kongresówki, podał deklarację pod dniem 15 grudnia 1830 r. do Dyktatora Chłopickiego w zamiarze formowania własnym kosztem „legii” z samych starozakonnych złożonej. „Po śmierci mojego ojca (pisze Józef Berkowicz) udałem się do wojska z własnego natchnienia i pomimo 16-tu ran odebranych, ofiaruję się znowu stanąć na czele (sic) wraz z 17-letnim synem moim.” Zezwolenie na formowanie tej „legii” Berkowicz otrzymał w d. 24 grudnia 1830 r. od Komisyi rządowej wojny.

Następnie Synaj Hernisz i Izaak Horowic, starozakonni z Warszawy, oraz Herszko Rozenstein ze Szczuczyna, wyrazili również chęć organizowania oddziałów złożonych z Żydów. Hernisz i Horowic w porozumieniu z Berkowiczem wspólnie zapewnili zebranie kapitału na koszta uformowania oddziału, składającego się najmniej z jednego szwadronu jazdy, oraz pułku piechoty pod nazwą „Ochotników izraelskich,” żądając nawzajem zatwierdzenia projektu ubiorów, przez nich obmyślonego, oraz pewnych swobód co do mieszkania i sposobu życia dla tychże ochotników i dla wdów po poległych, wyznaczenia instruktorów chrześcijan, oficerów i podoficerów do komenderowania i t. d. O pułku pieszym nie posiadamy żadnej wiadomości i prawdopodobnie jego organizacja wcale zaczętą niebyła. Natomiast szwadron jazdy, złożony ze 120 koni pod komendą Berkowicza, po 4-miesięcznem istnieniu, będąc wciąż tylko w zawiązku swej organizacyi, został wcielony do pułku 1-go Mazurów, jako szwadron 7-y tego pułku.

Generał dywizyi Klicki tak się o dowódcy tego szwadronu wyraża w raporcie do Komisyi rządowej wojny: „Komendę szwadronu tego panu Berkowiczowi odebrałem z powodu, że wcale nie jest on do tego zdatnym i że nadto wyzwał na pojedynek jednego z podwładnych swych oficerów, co wielką nieprzyzwoitość za sobą pociągnęło.”

Nader ważnym w tej sprawie jest protokół sekcyi dozoru bóźniczego w Warszawie z d. 5-go stycznia 1831 r., przedstawiony Radzie najwyż. nar., w którym dozór wymownie i energicznie zwalcza projekt formowania osobnego oddziału jedynie z Żydów złożonego i usuwa się od wszelkich solidarności z Berkowiczem, Herniszem i Horowicem. „Chcąc jednak dać dowód posłuszeństwa na każde skinienie,” czynią deklarację ogłoszenia odezwy drukowanej, zachęcającej Izraelitów do wstępowania w szeregi wojska i dostarczenia po 150 złp. na umundurowanie każdego ochotnika aż do liczby 300 głów. Fundusze te jednak nie zostały dostarczone w dostatecznych rozmiarach. W końcu kwietnia do chwili wcielenia 120 ochotników izraelskich do pułku 1-go Mazurów, wpłynęło od gminy izraelskiej warszawskiej 20,000 złp. 

Sceny - przy samowarze

Samowar na Starym Rynku w Łodzi (pocz. 1916 r.).

Źródło

Warszawa - Krakowskie Przedmieście

Warszawa - Krakowskie Przedmieście.
Akwaforta F. Dietricha (1827-29).

Źródło

Warszawa - Krakowskie Przedmieście.

Akwaforta F. Dietricha (1834).

Źródło

Warszawa - kościół bernardynów na Krakowskim 

Przedmieściu. Litografia Ch. Becheliera.(ok. 1857)

Źródło

Piechota liniowa Królestwa Polskiego według. B. Gembarzewskiego

Adiutant pułkowy piechoty liniowej (1828-30).
Mal. B. Gembarzewski. 

Od lewej: oficer w płaszczu (1829-30), 

oficer wyższy w mundurze paradnym (1828 - 30). 

Mal. B. Gembarzewski. 

Młodszy oficer piechoty liniowej (1815-27).

Mal. B. Gembarzewski.

Wyższy oficer piechoty liniowej 

w mundurze balowym. 

Mal. B. Gembarzewski.

Od lewej: wyższy oficer w surducie (1816-26), niższy oficer w mundurze codziennym  (1815-26), oficer niższy w mundurze balowym (1815-19). Mal. B. Gembarzewski. 

Ćwiczenia rekrutów piechoty liniowej. 

Mal. B. Gembarzewski.

Chorągiew 4 Pułku Piechoty.

Mal. B. Gembarzewski. 

Wedeta przed oficerem.

Mal. B. Gembarzewski. 

Od lewej: fizylier 1 batalionu w mundurze letnim i pełnym oporządzeniu (1815-19), szeregowy w lejbiku (1815-19), szeregowy w płaszczu (1815-25). Mal. B. Gembarzewski. 

Od lewej: grenadier 2 kompanii w płaszczu (1828-30), grenadier 3 szeregu w pełnym oporządzeniu (1828-30), grenadier w mundurze letnim (1828-30), oficer niższy w mundurze obozowym  (1827-30). Mal. B. Gembarzewski. 

Piechota liniowa w płaszczach (1815-22).

Mal. B. Gembarzewski. 

Muzykanci i dobosze piechoty liniowej (1815-26).

Mal. B. Gembarzewski. 

Dobosz piechoty liniowej (1828-30).

Mal. B. Gembarzewski. 

Od lewej: trębacz tyralierów kompanii grenadierskiej  4 Pułku Piechoty Liniowej w mundurze letnim i pełnym oporządzeniu (1828-30), fajfer - podoficer 1 batalionu 3 Pułku Piechoty Liniowej (1828-30), dobosz 6 |Pułku Piechoty Liniowej w mundurze zimowym i pełnym oporządzeniu. Mal. B. Gembarzewski.