poniedziałek, 30 stycznia 2023

Rafał Kalinowski

W. O. Rafał od św. Józefa (Józef Kalinowski) 
Karmelita Bosy w Polsce.

Rafał Kalinowski, właśc. Józef Kalinowski herbu Kalinowa (ur. 1 września 1835 w Wilnie, zm. 15 listopada 1907 w Wadowicach) – polski duchowny rzymskokatolicki, karmelita bosy, przeor karmelickich klasztorów w Czernej i Wadowicach; inżynier, oficer armii Imperium Rosyjskiego w stopniu porucznika, powstaniec styczniowy, sybirak, nauczyciel, wychowawca, święty Kościoła katolickiego. Ukończywszy wojskową Mikołajewską Szkołę Inżynieryjną w Petersburgu z tytułem inżyniera i stopniem porucznika, pracował wpierw jako wykładowca akademicki, a następnie przy budowie kolei na linii Odessa – Kursk i jako wojskowy w Brześciu Litewskim. Gdy wybuchło powstanie styczniowe, zrezygnował z pracy w rosyjskim wojsku w obawie przed otrzymaniem rozkazu walki przeciwko rodakom. Mimo iż był przeciwny wszczynaniu powstania styczniowego, włączył się w nie i objął stanowisko ministra wojny w litewskich władzach powstańczych. Pod koniec 1863 roku przekonał się o beznadziejności sprawy i zaniechał działań. 
W marcu 1864 roku został aresztowany i skazany na karę śmierci, ale wyrok zmieniono na katorgę na Syberii. Trafił do Usoli, gdzie pracował w warzelni soli. Po ogłoszeniu częściowej amnestii przeniósł się do Irkucka i podjął się pracy nauczyciela domowego. Na zesłaniu przekonał się o swoim powołaniu zakonnym. W 1874 roku został zwolniony z wygnania. Powróciwszy do Polski, Kalinowski był wychowawcą księcia Augusta Czartoryskiego, późniejszego salezjanina i błogosławionego. 
W 1877 wstąpił do zakonu karmelitańskiego, miał 42 lata. Po złożeniu pierwszych ślubów i odbyciu studiów teologicznych, przyjął święcenia kapłańskie w dniu 15 stycznia 1882 roku. Trzykrotnie sprawował funkcję przeora klasztoru w Czernej, tyleż razy był przełożonym klasztoru w Wadowicach. Spędził w zakonie 30 lat. Zmarł 15 listopada 1907 roku w Wadowicach. Jan Paweł II kanonizował go 17 listopada 1991 roku w Rzymie.

Józef Kalinowski, jako rosyjski oficer, oddaje się pod kierownictwo 
duchowe dominikaninowi O. Souaillardowi.

Józef Kalinowski, jako członek Rządu Narodowego, 
omawia plany powstania przeciwko zaborcom.

Śledztwo w więzieniu po aresztowaniu Józefa Kalinowskiego.

Józef Kalinowski oddaje się na wygnaniu wychowywaniu 
i nauczaniu dzieci towarzyszy niedoli.

O. Rafał przygotowuje kazanie w czasie podróży pociągiem.


Strzelcy celni w Powstaniu Listopadowym

Strzelcy Korpusu Górniczego. 
Ryt. F. Dietrich.

Oficer i szeregowy strzelców celnych kurpiowskich 
podpułkownika Zaliwskiego. Ryt. F. Dietrich. 

Wolni strzelcy piesi pułkownika Juliusza Małachowskiego.
Ryt. F. Dietrich.

Oficer i szeregowy strzelców celnych kaliskich 
kapitana Antoniego Kosińskiego. 
Ryt. F. Dietrich. 

Kompania strzelców celnych mazowieckich 
kapitana Kożuchowskiego. 
Mal. B. Gembarzewski.

Strzelcy celni kaliscy. Od lewej: oficer wg. F. Piwarskiego, 
strzelec wg. J. Wasilewskiego, strzelec wg. F. Piwarskiego. 
Mal. B. Gembarzewski.

piątek, 27 stycznia 2023

Stroje regionalne według J. Lewickiego - cz. II

Kurpie z okolic Ostrołęki.
Mal. J. Lewicki (1841).

Mieszkańcy Puszczy Białowieskiej.
Mal. J. Lewicki (1841).

Włościanie z okolic Wilna.
Mal. J. Lewicki (1841).


Mazury z okolic Warszawy.
Mal. J. Lewicki (1841).

Mazury z Podlasia.
Mal. J. Lewicki (1841).

niedziela, 22 stycznia 2023

Mundury Powstania Styczniowego (cz. I)

Kapelani oddziałów powstańczych. Od lewej: ksiądz Wojciech Elgot, 
ksiądz kapucyn Tarejwa, ksiądz Kotowski. Mal. K. Saryusz - Wolski. 

Oddział żuawów Rochebruna. Od lewej: szeregowy Wierzbicki, chorąży Cywiński, 
kapitan Czaderski. Mal. K. Saryusz - Wolski.

Od lewej: generał Lelewel, pułkownik Szaniawski, generał Taczanowski, 
generał Czachowski, pułkownik Bentkowski. Mal. K. Saryusz - Wolski. 

Od lewej: kosynierzy Wojda i Michał Brzozowski, kapitan Olszewski.
Mal. K. Saryusz - Wolski. 

Dowódcy oddziałów. Od lewej; Jan Kanty Gregorowicz, Morbicer (Kosa), 
Wierzbiński. Mal. K. Saryusz - Wolski.

sobota, 21 stycznia 2023

Nadwiślańskie widoki według Maksymiliana Fajansa 1854

Widok Warszawy od strony Pragi.
Rys. i lit. M. Fajans.

Bielany.
Mal. H. Skarbek. Lit. M. Fajans.

Płock.
Fot. K. Beyer. Lit. M. Fajans.

Włocławek.
Rys. A. Matuszkiewicz. Lit. M. Fajans. 

Ruiny zamku w Bobrownikach.
Rys. i lit. M. Fajans. 

Ciechocinek.
Rys. i lit. M. Fajans. 

grafiki z "Album zawierające widoki brzegów Wisły. Ser. 1, 
dedykowane JW. Andrzejowi hr. Zamojskiemu"

Źródło

czwartek, 19 stycznia 2023

Moda z 1865 roku

Le Moniteur des Dames et des Demoiselles: 
Toilettes de la Mon Gagelin.

Le Moniteur des Dames et des Demoiselles: 
Toilettes de la Mon Gagelin.

Le Moniteur des Dames et des Demoiselles: 
Toilettes de la Mon Gagelin.

Le Moniteur des Dames et des Demoiselles: 
Toilettes de la Mon Gagelin.

Le Moniteur des Dames et des Demoiselles: 
Toilettes de la Mon Gagelin.

Le Moniteur des Dames et des Demoiselles: 
Toilettes de la Mon Gagelin.

Ksiądz Antoni Białobrzeski

Portret księdza Antoniego Białobrzeskiego.
Fot. K. Beyer (1861).

Antoni Białobrzeski (ur. 1793, zm. 1867) – duchowny katolicki, wikariusz kapitulny archidiecezji warszawskiej w 1861. 
Syn Joachima Białobrzeskiego h. Abdank i Józefy Strzeszewskiej. Był katolickim duchownym, prepozytem łomżyńskim. Od 1837 był scholastykiem warszawskim i do 1857 był wiceoficjałem. Od 1856 był archidiakonem.
Po śmierci metropolity Antoniego Melchiora Fijałkowskiego (zmarł 5 października 1861), od 12 października 1861 do grudnia 1861 sprawował urząd wikariusza kapitulnego archidiecezji warszawskiej. W październiku 1861, kiedy rosyjscy żołnierze wtargnęli do warszawskiej katedry, administrator Białobrzeski polecił, aby kościoły w Warszawie zostały zamknięte (począwszy od 17 października). Generał Aleksandr Lüders, który od 8 listopada 1861 p.o. namiestnika Królestwa Polskiego zażądał, aby kościoły zostały otwarte. A kiedy Antoni Białobrzeski odmówił, namiestnik postanowił 12 listopada aresztować administratora i umieścić go w Cytadeli. Społeczeństwo warszawskie było oburzone działaniami władz rosyjskich, gdyż ksiądz Białobrzeski cierpiał na zapalenie płuc i miał 68 lat. 12 grudnia 1861 rosyjski sąd wojenny w Warszawie skazał Antoniego Białobrzeskiego na karę śmierci. Następnie po interwencji cara Aleksandra II w drodze łaski, wyrok został zmieniony na rok więzienia w twierdzy w Bobrujsku. Antoni Białobrzeski zmarł w 1867 na wygnaniu.

Strona na Wikipedii
Artykuł na Genealogia

wtorek, 17 stycznia 2023

Królestwo Polskie - mundury i kaski żandarmów według Gembarzewskiego

Królestwo Polskie - od lewej: żandarm w mundurze paradnym do służby pieszej, oficer niższy w małym mundurze, oficer niższy w mundurze paradnym konno (1827-30). Mal. B. Gembarzewski.

Królestwo Polskie - oficer żandarmerii 
w mundurze paradnym (1827-30).
Mal. B. Gembarzewski.

Królestwo Polskie - oficer żandarmów 
w małym mundurze (1815-26).
Mal. B. Gembarzewski.

Królestwo Polskie - żandarm (1815-28).
Mal. B. Gembarzewski. 

Królestwo Polskie - żandarm w mundurze paradnym (1815-27).
Mal. B. Gembarzewski. 

Królestwo Polskie - żandarm w płaszczu (1827-30).
Mal. B. Gembarzewski.

Królestwo Polskie - żandarm 
w mundurze stajennym (1815-26).
Mal. B. Gembarzewski.

Królestwo Polskie - kaski żandarmerii.
Mal. B. Gembarzewski.